Proces zatwierdzania układu w ramach postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorstwa wymaga precyzji i staranności we wszystkich jego aspektach. Jednym z kluczowych elementów tego procesu jest zbieranie głosów od wierzycieli, które decydują o akceptacji lub odrzuceniu zaproponowanego układu. Niestety, błędy na kartach do głosowania mogą wpłynąć na przebieg tego procesu oraz na jego wynik, dlatego tak ważne jest, aby wierzyciel niezwłocznie po otrzymaniu karty do głosowania zweryfikował jej treść i w dogodnej dla siebie formie (e-mailowo, telefonicznie, pisemnie, za pośrednictwem KRZ) zgłosił ewentualne nieprawidłowości nadzorcy układu.
Najczęściej zgłaszane przez wierzycieli błędy na kartach mają charakter techniczny, tj. literówki, błędy w numerach identyfikacyjnych, oznaczaniu grupy, do której został zakwalifikowany dany wierzyciel. Takie błędy winny być skorygowane niezwłocznie. Wierzyciele niejednokrotnie zgłaszają jednak również błędy w zakresie kwot wierzytelności. Uwagi w zakresie kwoty wierzytelności wymagają najczęściej zwrócenia się do dłużnika z prośbą o weryfikację ksiąg rachunkowych i zajęcie stanowiska w zakresie kwestionowanej kwoty. Jeżeli uwagi wierzyciela okażą się słuszne, karta do głosowania powinna zostać poprawiona. Zdarza się jednak, że dłużnik potwierdza prawidłowość wierzytelności nieujętej na karcie do głosowania wskazując, że w pozostałym zakresie wierzytelność danego podmiotu ma charakter warunkowy lub sporny. W sytuacji gdy nadzorca podziela te uwagi, jego działanie winno polegać na weryfikacji, czy dana wierzytelność jest ujęta w odpowiednim spisie, a jeżeli nie na uzupełnieniu tego spisu.
Brak reakcji nadzorcy układu na informację od wierzyciela o dostrzeżonych nieprawidłowościach powinien skutkować skorzystaniem przez wierzyciela z instrumentu przewidzianego w rt.. 216 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego.
W myśl tego przepisu wierzyciel może złożyć nadzorcy układu pisemne zastrzeżenia, co do zgodności z prawem przebiegu samodzielnego zbierania głosów lub wskazania innych okoliczności, które mogą mieć wpływ na zatwierdzenie układu. Zastrzeżenia te wnosi się do nadzorcy układu za pośrednictwem systemu teleinformatycznego Krajowego Rejestru Zadłużonych.
Zastrzeżenia te nie muszą się ograniczać do kwestii błędów na karcie do głosowania. Przedmiotem zastrzeżeń mogą być w szczególności informacje o:
a)wadliwym przebiegu głosowania,
b)niewłaściwym ujęciu w spisie wierzycieli wierzytelności wierzyciela składającego zastrzeżenia lub innego wierzyciela
c)zdarzeniach, które wpływają na wiarygodność dłużnika w kontekście wykonania przyjętego układu,
d)niezgodnym z prawem lub należytą starannością działaniu nadzorcy układu,
e)niezgodności z prawem propozycji układowych,
f)okolicznościach wpływających na oczywisty brak wykonalności układu, a zatem rzutujących na ocenę przesłanek zatwierdzenia układu (por. art. 165 p.r.),
g)prowadzeniu postępowania w sposób niezgodny z procedurą udzielania pomocy publicznej[1].
Zastrzeżenia te nie są środkiem zaskarżenia, a jedynie wyrazem negatywnej oceny układu. Prawidłowo wniesione zastrzeżenia są brane pod uwagę przez sąd przy podejmowaniu decyzji w przedmiocie zatwierdzenia układu, gdyż nadzorca układu jest zobowiązany dołączyć je do sprawozdania składanego do sądu wraz z wnioskiem o zatwierdzenie układu.
[1] P. Filipiak [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, wyd. III, red. A. Hrycaj, LEX/el. 2023, art. 216.
